Tenerife tot Dominica
Tenerife 19-11 tot 26-11
Om 12 uur stond iedereen met zijn trekkingsrugzak klaar om de drie na hoogste vulkaan ter wereld en hoogste berg van Spanje te beklimmen
(3718 meter). Zijn volgende uitbarsting stond gepland voor 2012.
We maakten een super mooie busreis door een oerwoud wat langzamerhand een berglandschap werd. Na een tijdje stegen we zo hoog dat we met de bus door de wolken gingen. Toen we bij de voet van de ´El Teide´ aankwamen, begonnen we aan de eerste klim naar de herberg. Het doel van de groep was dat iedereen het ging halen en dat is gelukt. Ik liep al vrij snel met Aiken, Dieuwer en Benno voorop en dat is eigenlijk de hele klim gebleven.
Toen we dachten op 2/3 te zijn zagen we 10 minuten later de herberg al. Het was wel super vet om als eerste daar aan te komen met een geweldig uitzicht.
We zijn nog terug gegaan om een paar achterblijvers te helpen met hun rugzak. Bij de herberg aten we snel wat en gingen vroeg slapen want de volgende morgen moesten we al om 4 uur op om de zonsopkomst op de top van de vulkaan te bekijken. De reis naar de top was nog bijzonderder. Het was donker koud en helemaal stil. Het enige wat we hoorden en zagen en roken waren de stemmen, lichten en de zwavel van de vulkaan. De reis naar de top werd wel met de meter zwaarder door weinig zuurstof. De top hadden we als een van de eersten bereikt en dat was wel echt heel vet. We waren op 3718 meter boven de wolken op een vulkaan. We hadden daar echt een fantastisch uitzicht over Tenerife, Gran Canaria en de zee. We zagen de zon opkomen boven de wolken. Het was zeker de mooiste zonsopkomst die ik ooit heb gezien.
Iedereen heeft de top gehaald. De terugreis naar beneden was vooral gezellig. Hoe vet is het dat jij om 8.15 op de top van een vulkaan staat, terwijl je klasgenoten op school zitten.
Direct na de El Teide mochten we nog de stad in. We zijn met een deel van de groep ergens pizza gaan eten.
De volgende dag stond de uitwisseling met een lokale Spaanse school op het programma. Iets heel anders maar super leuk om die cultuur te zien. Alle meisjes moesten gecheckt worden omdat te korte shortjes in de Spaanse cultuur niet ´oke’ zijn. Bij aankomst bij de Spaanse school merkten we dat de school en de leerlingen toch wel erg westers waren. De school zag er erg modern uit, de aula en gangen waren allemaal niet overdekt omdat het in Tenerife bijna altijd warm weer is.
We gingen naar de gymzaal. Aan het begin werden we vooral door de Spaanse leerlingen aangekeken. Maar na de sportdag waarbij we aan een Spaanse partner vastgebonden werden en een hindernis af moesten leggen, kwam het gesprek in gebrekkig Spaans toch wel op gang. Na de sportdag kregen we even vrije tijd. Hier hebben we de Spaanse leerlingen goed leren kennen. Van onze docenten mochten we Spaanse leerlingen uitnodigen voor een BBQ aan boord van de Regina Maris die avond.
Voor de BBQ moesten we nog erg veel organiseren. Met elkaar maakten we een lijst met taken die voor die avond gedaan moesten worden. Toen alle voorbereidingen klaar waren. Heb ik met 2 anderen de Spaanse leerlingen bij de afgesproken plek opgehaald. Heel erg veel mensen waren gekomen en de avond was zeker een groot succes. Martin had voor een bandje uit Tenerife gezorgd en het was super leuk om die 2 verschillende culturen op 1 avond bij elkaar te hebben.
De volgende dag kregen we weer vrije tijd in Santa Cruz, maar omdat we alles eigenlijk al gezien hadden besloten we met de tram naar de oude binnenstad van Santa Cruz te gaan. Daar hebben we rondgekeken, sinterklaascadeaus en boodschappen voor de oversteek ingekocht. Op 5 december vieren we namelijk ook aan boord van de Regina Sinterklaas. Daarom moesten we voor het lootje wat we hadden getrokken een gedicht maken en een cadeautje kopen. Toen we terugkwamen bij Santa Cruz was daar een opstand. Ruim 300 Spanjaarden liepen met protestborden door het centrum van de stad.
De laatste dag vrije tijd hadden de docenten een opdracht voor ons gemaakt voor in de stad. We moesten naar de markt gaan om met een budget van 5 euro de mooiste en lekkerste fruitsalade te maken. In ons beste Spaans moesten we duidelijk maken welk fruit we wilden. Ook zaten we best erg in tijdnood, want we hadden maar een half uur om met de marktkoopmannen te onderhandelen.
Toen kwamen we al weer aan bij de laatste dag op Tenerife, en voor vertrek moest nog een hoop gebeuren; de hutwissel, de grote schoonmaak, de wachtwissel, het storen en we moetsen allemaal nog onze Sasstory schrijven.(hierin schrijven we de gebeurtenissen en gedachtes van de reis). Je begrijpt vast wel dat het een grote chaos aan boord was. Vooral tijdens de hutwissel, iedereen liep druk heen en weer om hun schoonmaaktaakje, sasstory en persoonlijke spullen klaar te maken. Alles liep door elkaar heen, en heeft ook een hele tijd geduurd. Toen de vrachtwagen met boodschappen aankwam werd de chaos absoluut niet minder Alles moest onder de banken en in de koelkasten geruimd worden. Het was best een wonder dat we tussendoor nog even tijd kregen om de Wylde swan die naast ons lag nog even te bewonderen. De wylde Swan is ook een 3 master die vorig jaar ook onder de vlag van School at sea heeft meegevaren. Met drie 3 masters lagen we aan de kade naast elkaar.
Na al deze voorbereidingen waren we klaar voor de 3 weken durende oversteek om te zeilen naar een ander continent.
Oversteek 11-26 tot 12-16
Het leven op zee was nog best even wennen na 7 dagen weer op land te zijn geweest. Sommige mensen moesten weer wennen aan de golven en het bewegen van de boot. De welbekende anti-slip matjes moesten weer neergelegd worden want alles vloog weer door de salon heen. Het thema van de oversteek was wel het school en wacht schema. De eerste week moesten we nog best even inkomen, want concentreren in een volle salon is soms nog best lastig. Ook het dag- nacht ritme was weer even inkomen. Want doordat de school weer begonnen was draaiden we school en wachtdagen. Om de dag had je een school of een wachtdag. We draaiden de wacht van 8 tot 12 ’s morgens en ’ s avonds en de dag daarop moesten we meteen beginnen met een volle schooldag. Maar ook op onze wachtdagen moesten we 4 uur aan school werken. Je kan wel zeggen dat we een druk schema hadden. Het leuke aan School at sea is dat je een hele vette reis maakt maar ook op je school dagen efficiënt aan school kan werken. We brengen veel in praktijk, Je leert veel van de wereld en je krijgt veel eigen verantwoordlijkheid
Het leuke aan de lesdagen bij School at sea is dat we ook heel erg veel in praktijk brengen; met een sextant mochten we met behulp van de zon uitrekenen wanneer het precies 12 uur was. Omdat we op de oceaan door verschillende tijdzones varen weten we nooit precies hoe laat het is, met een sextant kan je door de stand van de zon precies berekenen hoe laat het is. Later op de reis gaan we ook leren hoe we moeten navigeren op sterren.
Ook Jaco-onze docent natuurkunde kwam met het idee om met een grafische rekenmachine het temperatuurverschil in vergelijking met de diepte te meten. We hadden een grafische rekenmachine helemaal ingepakt in plastic om deze tot 20 meter diepte te laten zakken.
De 2e dag werd de zee ook meteen een stuk rustiger, er was bijna geen wind dus de zeilen konden weer gestreken worden. Alles moest weer op de motor.
Wat ook heel gaaf was tijdens de oversteek was dat we de mast in mochten wanneer we wilden. Op 17 meter hoogte konden we over de hele oceaan heenkijken. (foto)
De nachten op de oceaan zijn een stuk donkerder dan die op de zee. De eerste nacht zagen we in de zee lichtgevende algen. En de sterrenhemel is superhelder, sommige wachten had je een superheldere sterrenhemel en zag je heel veel vallende sterren maar sommige nachten was het pikkedonker, je kon letterlijk je ogen dicht doen en dan was het net zo donker.
Op de oceaan zagen we ook veel meer zeedieren. Zo spoelden er wel eens vliegende vissen aan dek, deze gebruikten we als aas om mee te vissen. De eerste dagen helaas zonder succes. Maar na een dag hadden we beet, we vingen 2 Dorades.
Deze vissen fileerden we en zo aten we onze zelfgevangen vis. De koppen konden we weer gebruiken voor een nieuwe vangst. Al snel hadden we weer beet, we vingen een inktvis.
Een heel groot voordeel van de rustige zee was dat we konden zwemmen! Na de lunch legden we even de boot stil om een duik te nemen midden in de oceaan. We maakten salto’s van de buitenkluiver en sprongen van de mast af. Het was zo’ n gave ervaring om op 4 km diepte te gaan zwemmen. 7 dagen lang hadden we geen wind, en konden we dus elke dag zwemmen.
Maar daarna begon het wel weer lekker te waaien, we konden weer zeilen en zeilden dan ook tot aan dominica perfect. Bijna elke dag zeilden we voltuig, maar soms moesten we door de snelle afname of toename van de wind ook weer een zeil weghalen.
Ookal scheen bij ons vol de zon, en liep iedereen in zijn korte broek aan dek. Begonnen we toch wat meer in de sinterklaas stemming te komen. Want 5 december vierden we natuurlijk ook sinterklaas aan boord. De Regina werd op autopilot gezet want iedereen kwam naar het middendek. Onze kapitein verkleed als de sint en Marjolein als piet. Iedereen had hele leuke gedichten voor elkaar gemaakt. Mieke had voor iedereen een chocolade letter geregeld, en er waren ook pepernoten. De dochter van Martin had ook nog een cadeautje voor iedereen gemaakt.
Natuurlijk vond iedereen het jammer dat we niet meer konden zwemmen omdat de zeilen stonden. Maar na 2 dagen zeilen werden we toch door Martin naar het middendek geroepen. Iedereen moest half 4 in de salon aanwezig zijn in zwemkleding! We zaten allemaal te wachten in de salon en de deuren werden dichtgedaan. Als eerst werd wouter- docent naar dek geroepen. Na een lange tijd, kwam hij halfkaal terug. Zo werd iedereen een voor een aan dek geroepen. Aan dek stond Martin verkleed als Neptunes, alle andere crewleden stonden met dweilen en emmers om me met eten van de vorige avond onder te gooien. Ik moest gaan liggen op het dek en werd helemaal ondergegooid. Maurice en Naath scheerde me nep ‘ kaal’ met de tondeuse. Omstebeurt werd iedereen naar dek gehaald, waarop we met zijn allen KAAL KAAL KAAL schreeuwden.
Omdat we ook elke schooldag Spaans kregen sloten we deze periode af met een Spaanstoets. Deze telde mee voor je Spaansdiploma en bestond uit een onderdeel spreken, luisteren en grammatica. Mijn toets is prima gegaan en ik heb een mooie voldoende. Je moest voor je mondeling een verhaal over je eigen land kunnen vertellen.
Een paar dagen voor aankomst werd de scheepsovername aangekondigt. Iedereen kon solliciteren voor kapitein stuurman bootsman kok of machinist om 2 dagen lang het schip over te nemen.
Functie: kok,Cijfer: 7.8
Tijdens de scheepsovername hadden Benno en ik functie als kok. We hadden in onze keukendiensten van te voren al veel samengewerkt en leuke gerechten gemaakt. We vonden het leuk om samen te solliciteren als kok. We hadden in onze sollicitatiebrief een menukaart gegeven. Hierop kregen we een sollicitatiegesprek en werden we gekozen als kok. We hadden alles goed van te voren voorbereid, dat was ook wel nodig als je voor de eerste keer alle verantwoordelijk hebt om voor 45 man te koken. Doordat we van te voren niet zeker wisten of we gekozen zouden worden, hadden we in een van onze keukendiensten al een gerecht van de menukaart gemaakt namelijk Hamburgers. Hierdoor moesten we wel wat in de planning wijzigen. We hebben de hamburgers vervangen door kip kerrie. Ook hebben we voor Dolf zijn verjaardag een lekkere appel kaneel cake gebakken. Een verbeter puntje van deze dag is dat we het eerste uur overkwamen alsof we dachten dat we niks hoefden te doen,Martin gaf hierover een tip hierna ging dit stukken beter. Benno en Ik kwamen op het eind van de dag bij elkaar om nog even te overleggen want de volgende dag stond pasta bolognese op het menu. Ik merkte dat we de 2 dag al iets meer ervaring hadden en alles ging een stuk makkelijker. Ik ben heel tevreden over het feit dat het eten lekker was, op tijd was en de goede hoeveelheid was. Het is wat mij betreft zeker een geslaagde scheepsovername!
12-16 tot 12-19
Toen Dominica al een grote vlek aan de horizon was moesten wij nog even de buitenkluiver vervangen- daar zaten 3 gaten in door het klapperen. Het was best een moeilijke klus en we hebben er ook erg lang over gedaan. Maar vanuit het kluivernet zagen we de kust van Dominica toch wel het best van iedereen; palmbomen, stranden, gekleurde huizen, het was echt mooi om te zien. Echt een van de mooiste eilanden ooit. Nadat we een uurtje langs de prachtige kust voeren konden we in Portsmouth het anker uitgooien!
We werden meteen aangesproken door inwoners in bijbootjes; welcome in Dominica! Ze regelden voor ons het vuilnis en leverden de groentes. Toen we eindelijk in de baai lagen, werd de bijboot naar buiten getakeld en mochten we nog even zwemmen! In het water zwommen s’nachts zogeheten zeenaalden, best een paar mensen werden door deze zeenaalden gestoken.
De dag erna hadden we weer grote schoonmaak, toen we klaar waren mochten we met de bijboot nog even Portsmouth in. We kwamen aan op een strandje, en werden begroet door een inwoner. De mensen daar waren heel open en aardig. Op het strand waren palmbomen, bananenbomen en ook kleine beachbarretjes, voor zover je ze barren kan noemen. Het was een redelijk arm eiland. Overal stonden vrouwen fruit te verkopen en de winkels waren vooral supermarkten en bakkers. Nadat we het stadje hadden bekeken liepen we met een klein groepje naar de bijboot aan de steiger om daarmee weer naar het strand te varen. Bij het barretje hebben we nog even van het internet geprofiteerd, daarna gingen we terug naar de boot omdat we die avond alweer naar Rosseau gingen varen;
de volgende dag gingen we de boiling lakes beklimmen. Tijdens onze tocht naar Rosseau hielden we een feest BBQ aan dek. Een goed stuk vlees dat mocht er wel weer eens wezen
We stonden vroeg op om naar de boiling lakes te gaan. Toen iedereen klaarstond aan dek met zijn spullen, werden we met zijn allen met de bijboot naar de kant gebracht. Daar moesten we wachten op onze gids – seacat voor de komende 2 dagen. Hij kwam aan met 2 kleine busjes met klapstoeltjes waarin we 30 man in moesten zitten. Tijdens de busreis stopte de chauffeur op meerdere stops zodat seacat even uit kon stappen om eieren en lunch te halen. We reden met het busje door een stuk regenwoud en waar we niet meer verder konden stapten we uit om de rest van het stuk te gaan lopen. Het was een tocht van 3 uur door het tropisch regenwoud. Het was overal zo mooi en groen. Onze eerste stop was bij de rivier, daar aten we grapefruit en sinaasappel uit de jungle. Daarna liepen we een groot stuk verder door het regenwoud, het werd steeds groener en dichter. Na een tijd lopen kwamen we aan bij het hoogste punt van het regenwoud. Vanaf daar zagen we de bergen van Martinique- een eiland vlakbij liggen.
We konden over alles heen kijken. De gids deelde hier zijn zelfgemaakte sap uit. We liepen snel door naar de valley of desolation, om daar te komen, moesten we eerst nog een berg moesten beklimmen. Vanaf daar zagen we de zwaveldampen al omhoog komen, en we roken de zwavel ook heel goed. Daar aangekomen zagen we een kale vlakte met borrelende beekjes waaruit zwaveldampen opstegen.
De gids had een tas eieren die hij in het kokende water legde om te koken. Na 10 minuten kwamen deze eieren er met een zwarte schil uit.
Ze waren heerlijk. We moesten nog erg oppassen voor het kokende water. Maar langs een kabbelend beekje haalde de gids uit de grond klei en smeerde dat op iedereens gezicht, een gezichtmaskertje! Eenmaal aangekomen bij de grens van de valley moesten we nog een stuk door het regenwoud lopen om bij de Boiling Lake aan te komen. We maakten ook een stop om vers regenwater water van een blad te drinken. Het was nog best een stukje lopen naar de boiling lake, Toen we uiteindelijk bij de Lake aankwamen zagen we eindelijk hoe groot het echt was.
Vervolgens kregen we lunch: gefrituurde bananen, makreel en tomatensalade. Na die pauze begonnen we aan de terugreis. We liepen precies dezelfde route terug als heen. We liepen dus weer terug richting the Valley of Desolation. Op weg daar naar toe zijn we gaan stoppen om te zwemmen. We zwommen in een sloomstromend riviertje. Waar je in ondiepe poeltjes kon gaan liggen, om vervolgens via een waterval door te gaan naar de volgende.
We liepen met een stevig tempo die we helemaal doorzette naar beneden. We kwamen als een van de laatste groepen beneden omdat we als langst hadden gezwommen. Helemaal beneden gingen we weer zwemmen, dit keer gingen we zwemmen in grotten waar ook een deel van de Pirates of the Caribien zijn opgenomen. De grot was heel mooi van binnen aan het eind van de grot stroomde een waterval en sommige herkende de grot inderdaad echt van de film. Daarna zijn we nog een klein stukje doorgelopen terug naar de bus. Klaar voor de volgende dag
De volgende dag stonden we weer met zijn allen op de kade te wachten voor de bus, seacat kwam al heel snel aan. Onderweg stopten we meerdere keren, een keer om van het uitzicht over het regenwoud te stoppen maar ook een keer om verse vruchten uit bomen te proeven. Seacat wist precies wat alles was en welke giftige delen we van vruchten niet konden eten. Tijdens het rijden plukte seacat uit een boom een tak laurierbladeren, we mochten allemaal ruiken en een stukje proeven. –in Nederland verkopen we dat gewoon in de supermarkt. Ergens anders stopte seacat om even een stukje chocolade en Dutch lady- melk te halen. Het was echt gemaakt van pure cacao. We kwamen aan bij een erg zelfgebouwd hutje, het hout was uiteraard geverfd in de kleuren rood geel groen, en de rastafari’ s zelf hadden uiteraard Rasta haar. Door een man genaamd Mozes JR werden we meegenomen om aan het land te werken, we moesten aardappels uit de grond halen, vruchten voor de saus plukken en sinaassappels uit een boom pluken. Een andere groep moest weer verse kokosnoten uit een boom halen. Toen we terugkwamen met alle ingredienten voor het middageten gingen we weer met seacat mee om naar de victoria Falls te gaan. We liepen een groot stuk langs een kabbelende rivier, het was een supergaaf stuk om te lopen; we klommen over rotsen en door het water.
Het was echt een hele gave tocht, op een gegeven moment moesten we door een rots heen klimmen en toen we uit de rots kwamen zagen we de waterval liggen. Het was zo ontzettend groot en mooi.
Naast de waterval hingen allemaal lianen. We hadden nooit verwacht dat we zo dichtbij de waterval mochten komen, maar de gids begon het water bij de waterval in te rennen. We mochten met de hele groep onder een waterval zwemmen! Het water uit de waterval stroomde harder dan normaal omdat het de dag daarvoor veel had geregend. We zwommen naar de rotsen naast de waterval, vanuit daar werden we meegenomen naar een grot onder de waterval. Het water kwam best hard naar beneden. We mochten ook een rots naast de waterval opklimmen van die rots mochten we naar beneden springen.
Het was echt een supergave ervaring. Op de terugweg hadden we uiteraard stroming mee, dus gingen we van stroomversnellingen af naar beneden. Het was een tocht terug van een uur dat we eigenlijk volledig hebben gecanyoeningd. Toen we terugkwamen bij de Rastafari’s waren ze al een lange tijd bezig met het middageten. We moesten nog suikkerriet persen voor het drankje. Ze vertelde ons over de manier van leven en wat het Rastafari precies inhoudt. Dominica telt 4500 Rastafari’ s van de 7400 inwoners. Sommige Rastafari’ s wonen ook in de stad, maar leven toch de manier van leven als de Rastafari’ s. Het eten werd geserveerd in een kokosnootschil en we aten van gedroogde bladeren als lepels. Het was echt super lekker.
Toen we na een lange dag terugkwamen bij de boot moesten we al meteen beginnen met wachtlopen rond een uur of 8 voeren we weg richting Martinique. De reis naar Martinique is heel erg snel gegaan want we hadden hele harde wind. Dus we waren binnen 3 uur in Martinique. Op Martinique hebben we onze latijns docent opgehaalt die voor 3 weken aan boord blijft en Jorieke onze dokter afgezet.
Mijn volgende blog gaat over de reis naar curaçao en de expedities daar!